THOMAS SEGUİN / PLATONİK DÜŞ

Her gün pişmanlık duymadan tattığım bir ağudur nedeni,

Yüreğim bir umardır kutsal sayrılığıma,

Tuhaf bir haz bedenimi tüm engellerden koruyor,

gözyaşı döküyorum saatlerce, o ise, labirentte kayboluyor.

  *

MİCHAEL DASHİELL 
*
ÇÖL ALBAYI

Gizemdir acıyı umursamamak:
Acı kaçınılmaz ve gerçek
Bana kızgın güneş gibi dokundu
Ama içimde, ayın yapamadığını yaptı.

Korkunç bir incinme ve güneşin parıltısı
Beni kumlarda yıkanmak için kışkırtabilir,
Ancak bu günahlara ve acıya,
Keskin ve bir güneş gibi elimi sallarım.

Güneş ışığı yüksek sesle çağırsa da,
Dilediği deliliği uyandırmak için uyuyan,
Felsefeyle tütsülü gölgelerde geri çekildiğim
Ve orada gizemle ve maddeyle dinlendiğim.

Bakınıyor ve düşlerin mağarasını arıyorum.
Ve uyumak için an be an su içmeliyim
Büyülü düşlerle dolu kucaklarda dinlendiğim
Bu yüzden yanıtlar ve yıkılır altımda atlar.

Çıplak parmaklarımla söndürürüm ateşi.
Henüz belleğimde acılardan bir yol yok
Düşler yanan şeylerden uzak yerlerde
Ve yağmur gibi çalışırlar başka ellerde

Görkem ve sevdayı duyumsar gibi algılarım!
Gerçekten de acıdan yanıyor ve parlıyorum:
Yansıttığım görkemle, bırakılmanın acısı.
Duyumsadığım sevgi ve sınırlarını çizdiğim acı.

Burada çölde parlıyor ve egemen olan
Yağışın konformizmi ve uyuşturucu olmayan:
Acısız bir gizem veya us yürütme yoktur.
Gizem denilen şeyde acıyı umursamamaktır.

***

Facebook Poetry Society
*
Jack Dashiell
*
Desert Colonel

The mystery is not to mind the pain:
Agony unavoidable and real
Has lashed at me like an angry sun
That burns in me what moonlight cannot heal.

The terrible scorn and glare of sun
Can tempt me to collapse into the sand,
Yet to this temptation and the pain,
I shake a resolute and sun burnt hand.

Although the sun yells with light out loud,
Apt to induce the madness it requests,
I take retreat in philosophic shades
And there the mystery and matter rests.

I search and I explore the caves of thought,
And drink the Pierian water to sleep
Where I rest on bosoms of lovely dreams
Whence answers break and in my forehead leap.

With my bare fingers I extinguish fire,
Yet there are no bare fingers in my brain
For my thoughts are not near the lighted match
Engaged in matters elsewhere like the rain.

I feel pain as I feel splendor and love!
Indeed from pain I radiate and shine:
The splendor I give is pain of release,
The love I feel is pain that I confine.

In the desert here I shine and prevail
Without the comfort or relief of rain:
Without pain there’s no mystery or mind,
The mystery is not to mind the pain.

from Contemporary Romantic Poetry
Copyright © 2011 Michael Dashiell