TANRI BİRDİR VE KENDİNİ GÖSTERİR

Floransa'da mola verildi, herkes ara sokaklara daldı, genelde yemek, içmek ve gaita üzerine yüksek lisans yapan sevimli güruh!.. Ben alfabe meraklısıyımdır, bu iki bacaklı şey neden A, suya taş atarsam ruhu sinirlenir mi, C hilale benziyor mu, Z çıkmaz sokaklarda yol bulamadım demek mi filan!..

Edison kitabevi var altın kapılı kiliseye yakın, Borges'in, El Hacedor -Tanrı- adlı kitabının versiyonunu arıyorum, İtalyancada olsa alacağım, bu zevkten uzak yaratılmışlara gösterip acı çekmek için.

Girdim içeri, dünyaya ilk kez gelirmiş gibi, bakınırken İtalyan kılıklı, onların Siciliyan kara yağız sempatikliğini üzerinde taşıyan bir genç, -delikanlı- girdi içeri, yirmi beş yaşlarında var, elinde gazete kağıdı, Borges'in resimli broşürü, El Hacedor'u soruyor, Tanrı'yı...

Dibinde izliyorum olanları, rafları aradılar, sayısız Borges külliyatının içinde O'nu sordular, yok!..

Ama benim için Tanrı o genç adamın suretinde görünmüştü bile, nasıl olamaz!..

Epeyce konuştular göstericiyle, o kadar mutlu olmuş, şakra -biyoenerji- hallerine girmiştim ki, bu 'Dio ha creato'yu çaya davet edeyim dedim, yakındaki kafelerde Tanrı'yla konuşmayı sürdüreceğim. Olmadı, Tanrıyla konuşmayı ne zaman başarabildik ki... Cesaret edemediğimden değil, cesaret edecek önceliklere hazır olamadığımdan, meleğin gidişini izlemekle yetindim.

Göstericiye Tanrıyla ilgili bir takım şeyler sormayı sürdürdüm, başka bir bayana bizim Ademoğulları'nın Tanrı'yı arayışlarından söz ettim. Kıyıda köşede bir kaç iz, solmuş bir iki gölge gösterdi ve İtalyan Tanrı arayıcılarının şiirlerinden bir örnekle beni yolcu etti.

O gün bugündür Tanrı'ya inanırım. Her yerde onu ararız, ama yaşamımızda ilk kez gittiğimiz, hiç kimsenin sizi tanıyıp bilmediği, akıl-akran olmadığı bir alemin içinde, sözleşmiş gibi onunla karşılaşmış olmak, onun var oluşuna kuvvetle inanmamı sağlıyor. 

Ne var ki, o yok olduğunu biliyor olsa da; başkaları başka karşılaşımlarda 'Onu aradım, neredesin baba dedim, uçsuz bucaksız boşluklar ve uçurumlara yağan yağmurlardan başka bir şey göremedim!' dese de, o hep aramızda ve bizden biri!..

Umarsız ve sonsuz bir hüzün içinde, ellerini uzatıyor ama tutan yok!..